Dat zijn er meer dan één, ben ik bang. Mijn eerste opdracht bij Scherp was bij de Veiligheidsregio Groningen, als adviseur OTO, oftewel opleiden, trainen en oefenen. Vooral gericht op bevolkingszorg. Ik stapte een voor mijn nieuwe wereld in het veiligheidsdomein binnen, namelijk die van crisisbeheersing. Ik heb daar zo veel geleerd, die ervaringen neem ik nog altijd mee in mijn huidige werk.

Recent rondde ik een opdracht af bij het Deltion College in Zwolle, een grote campus voor MBO. Daar kon ik mijn kennis en ervaring met crisismanagement inzetten in een specifieke wereld, namelijk die van het onderwijs. Een heel andere context en heel andere mensen. Over context gesproken; ook de Kustwacht was (en is) zo’n mooie en bijzondere opdrachtgever. Ook het adviseren over de inrichting van de OOV teams van de gemeenten Noordoostpolder, Epe en Oldebroek zal ik niet snel vergeten, omdat ik hier ook veel heb geleerd over organisatiemanagement.

Mijn kennis van het werkveld en het netwerk hielpen daarbij, maar het leverde mij ook nieuwe inzichten op. Of de gesprekken met de burgemeesters van de 10 Groninger gemeenten welke knelpunten zij ervaren ten aanzien van de aanpak van ondermijning. Het moge duidelijk zijn, ik kan niet kiezen. 

Een aantal dingen. Maar wat voor mij vooral belangrijk is, is de manier waarop Scherp ‘in de wedstrijd’ zit. Namelijk vanuit de intrinsieke motivatie om bij te dragen aan het veiliger maken en houden van Nederland. Door het leveren van maatwerk en het stellen van de ‘vraag achter de vraag’. Daarnaast is er veel aandacht voor de mens achter de professional. Je hebt veel ruimte en flexibiliteit om je werk in te vullen op een manier die bij jou past.

Het heeft mij persoonlijk erg geholpen op momenten dat het privé wat minder ging. We behandelen serieuze onderwerpen en juist daarom zijn we een informeel bedrijf, met ruimte voor humor en het ondernemen van leuke activiteiten naast het werk. Bij Scherp ga je met plezier naar je werk iedere dag. Het feit dat ik er al zo’n 6 jaar werk, zegt dan ook veel.

Dat wisselt, maar op dit moment is dat zorg en veiligheid. Dan doel ik vooral op personen met onbegrepen gedrag met een duidelijk veiligheidsrisico. Wat er ook gedaan wordt, bijvoorbeeld door het aanpassen van wet- en regelgeving en het toevoegen van bevoegdheden, de samenleving lijkt niet in staat om deze mensen in beeld te houden en de begeleiding te bieden die ze zo hard nodig hebben.

Het leidt vaak tot heel schrijnende situaties. Zonder de illusie te hebben dat wij in staat zijn dit probleem op te lossen, is er nog altijd veel ruimte voor verbetering, bijvoorbeeld als het gaat om samenwerking tussen sociaal domein en het veiligheidsdomein, maar ook op het gebied van informatie-uitwisseling. Voorkomen is ook in deze gevallen beter dan genezen. Daarnaast -en we zien daarin ook een mooie ontwikkeling- verdient crisismanagement een veel prominentere plek bij sectoren in de functionele ketens. Dan kun je denken aan verkeer en vervoer, gezondheidszorg of watermanagement.

We zijn in mijn ogen nog teveel afhankelijk van de kennis, kunde en capaciteit van veiligheidsregio’s. Dat is kwetsbaar.